Taxidermist laat hoop op betere wereld niet varen

De Nijmeegse gitaarband Taxidermist staat niet stil. De vier muzikanten laten met hun nieuwe plaat Mean Machine hun muzikale ontwikkeling zien. Vergeleken met hun vorige plaat zijn de songs beter, zeker qua spanning, geluid, en opbouw.

Platenhoes Mean Machine

Taxidermist bestaat uit Stijn van Oers, zang en gitaar, Wouter Maes, bas en achtergrondzang, Jan van Tiel, gitaar, en Peter Palermo, drums en percussie. Met dit basale instrumentarium zorgen ze voor een vol, organisch en sfeervol geheel, zonder al te veel tierelantijnen en franje.

Op hun nieuwe plaat Mean Machine staat de gitaar voorop in de elf nummers die teruggrijpen naar de eerste helft van de jaren tachtig. Dat is de periode waarin de Britse pop gedomineerd werd door de zwartgallige en grimmige blik van bands als Joy Division en The Cure. De toekomst zag er in de ogen van die bands niet best uit.

Met titels als Black Pages, Dust & Scratches, en Broken Dime laat Taxidermist hetzelfde beeld doorklinken. Het lijkt of de plaat is opgenomen in een kathedraal met de versterkers op de hardste stand. Te vergelijken met de gitzwarte klanken van de vier Britse en Franse vrouwen van de Savages die nu volop in de belangstelling staan.

Taxidermist, van links naar rechts: Wouter Maes, Peter Palermo, Jan van Tiel en Stijn van Oers.

Misschien is daarom indertijd voor de bandnaam Taxidermist gekozen. Dit is de Engelse term voor het beroep van preparateur of opzetter van dode dieren. Dieren die je angstaanjagend stil vanuit een kast in het biologielokaal op school aanstaren.

Somberte, melancholie, het verlangen naar een betere en rechtvaardige wereld, dat weten de bandleden goed vast te leggen in hun muziek. Van Oers blijkt daarnaast een rasechte romanticus die zingt over Tender Love en het verlangen naar hoop en liefde. Florentine en Norah in de gelijknamige songs moeten hem in die zoektocht bijstaan.

Deze nummers doen denken aan de vroege Bruce Springsteen die in zijn muziek en teksten op treffende wijze het verval van zijn Amerikaanse vaderland bezingt, maar nooit de hoop laat varen. Taxidermist kent dezelfde thematiek: de wereld is soms niet wat wij ervan verwachten, maar ergens gloort er een lichtje of Electric Light, om met een van de elf parels gevulde plaat te spreken.

Taxidermist: Mean Machine
www.taxidermist.nl