De programmeurs van Doornroosje hebben voor het komende Valkhof Festival geen half werk geleverd. De lijst met optredende artiesten kent een groot aantal namen, voor wie je als muziekminnend Nijmegenaar de gang naar het bekende Valkhofpark wilt maken, wat je smaak ook is. In juli zullen metalheads gebroederlijk naast soulliefhebbers staan en popfans naast surfbabes.
Dit jaar staan er opvallend veel Nederlandse vrouwen op het podium. De bekendste dame is ongetwijfeld de veelzijdige Janne Schra. Het luchtige popwerk met haar voormalige band Room Eleven maakte in 2010 plaats voor het op theater gerichte werk onder de naam Schradinova. Sinds 2012 treedt ze onder haar eigen naam op. Dit jaar bracht ze in februari de plaat Ponzo uit, een co-productie met haar muzikale vriend Torre Florim. De plaat werd gevolgd door een uitverkochte theatertour. Ponzo laat horen hoe Schra is gegroeid in het maken van composities. De plaat kent zowel donkere als vrolijke sferen. Hier en daar duiken elektronische geluiden op.
De tweede, steeds bekender wordende, Nederlandse artieste is Sharon Kovacs. Eerder dit jaar trad ze op bij De Wereld Draait Door en kon half Nederland kennismaken met haar diepe stemgeluid. Deze stoere en tegelijkertijd kwetsbaar ogende 24-jarige dame gaat nergens naartoe zonder haar bontkraag. Een getroebleerde jeugd leverde haar genoeg inspiratie op voor het prangende debuut Shades of black. Kovacs is een artieste om in de gaten te houden.
Een andere Nederlandse dame is Cato van Dijck. Zij zong ooit in de beloftevolle band The Souldiers, die helaas maar één plaat uitbracht. Hierna richtte Van Dijck het basloze rocktrio My Baby op dat met een mengeling van rock, soul en psychedelica ook in het buitenland hoge ogen gooit. Zozeer zelfs dat de Amerikaanse blueszanger in tuinbroek Seasick Steve hen meenam op tournee door Europa.
De cowgirls van Bootleg Betty zijn hard op weg om van Bekende Nijmegenaar Bekende Nederlander te worden. De vijf meiden met laarzen en staande bas maken country, surf en rock. Het nieuwe Nijmeegse platenlabel Kroese Records mocht hun debuut Left the barn uitbrengen. Zomers gevoel gegarandeerd met de rockabillyklanken van Bootleg Betty.
Uit het buitenland noemen we het Zweedse doom-trio Monolord, dat een desolate sfeer gaat neerzetten gelardeerd met een fiks logge gitaarmuur. Tempo lekker laag en beuken maar. De vergelijkingen met bands als Hawkwind en Black Sabbath liegen er niet om. De drummer kan tussen twee meppen door gerust een pilsje pakken.
Het Amerikaans/Nieuw-Zeelandse gezelschap Unknown Mortal Orchestra brengt een mengeling van garagerock en blues die op de nieuwste plaat Multi-Love leidt tot trage en stemmige gitaarsongs. Denk aan beelden van verlaten Amerikaanse landwegen, leegstaande fabrieken en verlopen woonblokken in steden als Detroit.
Een mooi tegenwicht tegen al die stemmigheid brengt de vrolijke soul van het Australische Hiatus Kaiyote. Zangeres Nai Palm, die qua uiterlijke verschijning bij vlagen doet denken aan Boy George, vormt het excentrieke middelpunt van de groep. Vanuit Melbourne probeert Hiatus Kaiyote de soul van de sixties te vermengen met moderne dingen als synthesizers en danceritmes.
Tot slot nog zo’n opvallende bandnaam: And So I Watch You From Afar. Vier Noord-Ieren die met hun enorme energie, opvallend ingewikkelde tempowisselingen en furieuze gitaarwerk als een orkaan over het park gaan razen. Beta’s gaan smullen bij het berekenen van het aantal maatsoorten dat de groep in een nummer krijgt geperst, want de band maakt muziek binnen het voor kenners boeiende genre math rock. Juist: rock met een wiskundige inslag. Dat wordt weer genieten deze zomer!