Feest van herkenning

My generation. Een halve eeuw Nijmeegse popcultuur van Josephine Woldring is, in woord en beeld, een kleurrijk verslag van vijftig jaar popmuziek. Van de roaring sixties met indorock uit Hatert tot aan ultrahippe dance anno 2013 in Doornroosje. Door de unieke foto’s en de vlot geschreven teksten maak je als lezer een tijdreis. Vertrek- en eindpunt: Nijmegen.

Woldring trapt af met het jaar 1963, de tijd waarin de Indonesische gemeenschap haar stempel drukt op de Nijmeegse popcultuur. Geen wonder dat de naam Johnny Lejeune vaak voorkomt in het boek. Deze van origine Indische drummer maakte met de band Livin’ Blues ook buiten Nijmegen furore met de hit Wang Dang Doodle. Het zijn de jaren waarin bandjes als The Dukes, The Counts en de indoband Black Magic ontstaan.

De roemruchte Stellakelder aan de Waalkade is dan het toneel van grootheden uit de nationale en internationale jazz. Zwart-witfoto’s tonen een jonge Rita Reys, die in de kelder staat te swingen. Eind jaren vijftig treedt hier zelfs een, inmiddels legendarische, blinde Amerikaanse zanger-pianist op. En nee, het gaat niet om Stevie Wonder. Drijvende kracht achter de kelder was overigens die andere Nijmeegse oerdrummer: Pierre Courbois, broer van Kitty, die later platen uitbracht op het beroemde Blue Note label.

Na de jazz en en de rock-’n-roll uit de jaren vijftig en begin jaren zestig besteedt Woldring aandacht aan de periode van het hippietijdperk. Uniek beeldmateriaal illustreert hoe Pink Floyd het publiek in het Kolpinghuis eind 1968 ademloos laat genieten van zijn psychedelische vloeistofdia’s.

De jaren zeventig komen er wat bekaaid van af en worden vrij snel ingewisseld voor de roerige jaren tachtig. Het boek toont de onrustige tijden die Nijmegen in februari 1981 beleeft rond om de Piersonrellen, die onvermijdelijk aan bod komen. In die periode heeft punk Nijmegen overduidelijk in zijn greep. We zien een jonge Sting optreden met punktravestiet Wayne/Jayne County in de studentensociëteit Diogenes.

Woldring schetst hoe midden jaren tachtig het Goffertpark opeens interessant wordt voor Mojo als locatie voor openluchtconcerten en festivals. Soullegende Tina Turner bijt in 1987 het spits af en bewees het gelijk van Mojo: de Goffert rocks. Een reeks grote internationale acts treedt in Turners voetspoor.

De auteur laat de huidige lokale scene niet onvermeld, met Go Back to the Zoo en De Staat als Nijmeegse bands die op grote buitenlandse festivals als het Britse Glastonbury optreden. Beide bands zijn voortgekomen uit het levendige Nijmeegse studentenleven, broedplaats voor jong talent. Kritische kanttekening: het boek barst uit zijn voegen van de foto’s. Iets meer tekst en diepgang hadden het boek nog interessanter gemaakt.

Al met al beleeft de generatie van Woldring ongetwijfeld aha-erlebnissen tijdens het lezen en kijken. En de generatie daarna? Die verbaast zich waarschijnlijk over de rijke popgeschiedenis waarop Nijmegen kan bogen. My generation. Een halve eeuw Nijmeegse popcultuur: een boek voor élke generatie.

My generation. Een halve eeuw Nijmeegse Popcultuur
Prijs 12,50 euro
Verkrijgbaar bij alle Nijmeegse boekhandels, de Waaghals, kiosk Van A tot Z en via de webshop van Doornroosje