Ode aan de gitaarpop uit de jaren tachtig

De Nijmeegse gitaarband Taveneer weet de luisteraar mee te trekken in sfeervolle gitaarpopsongs zoals die veelal in de jaren tachtig en negentig van de vorige eeuw gemaakt werden.

Op Facebook omschrijven de bandleden van Taveneer hun mu­ziek als indie rock met een dromerig en soms progressief randje. De nummers op hun tweede ep Tales from The Lighthouse II: Evening Star, die eind november uitkwam, doen denken aan U2, The Smiths, en Pearl Jam. Hedendaagse invloeden, zoals die van Muse, maken dat hun nieuwe ep een eerbetoon is aan de schoon­heid van de gitaar.

Taveneer bereikt maximaal muzikaal effect met een minimaal gebruik van instrumentarium. Thomas Herckenrath is de bassist, Jelle Crooijmans en Luis van Orsouw spelen gitaar en Ramon Repkes bedient de drums. De gitaristen benaderen griezelig goed het rauwe en grimmige gitaargeluid van The Edge van U2.

Herckenrath en Crooijmans zijn de zangers van de groep. Ze verstaan de kunst om je mee te nemen in hun gevoelswereld. Dat doen ze gelukkig zonder de tegenwoordig in de Top 50 vaak gebruikte elektronische stemvervorming, waardoor het lijkt of een robot zingt. Taveneer heeft die trucs niet nodig.

Taveneer, van links naar rechts: Ramon Repkes, Thomas Herckenrath, Jelle Crooijmans en Luis van Orsouw.

Openingsnummer My voice is gone zet meteen de toon. Hoewel de titel anders belooft, steekt Herckenrath met zijn stem de sneer van de Britse arbeidersdichter Mark E. Smith van the Fall naar de kroon. De wereld van Taveneer is niet erg vredig getuige titels als When the storm comes, Got to go en Rebellion. Gejaagdheid, onrust en revolte zijn precies de elementen die veel van de gitaarpop van vijfentwintig tot dertig jaar geleden domineerden.

In Got to go is de pijn en de frustratie van de androgyne zanger Brian Molko van Placebo te horen, die zeker invloed heeft gehad op de band. Er is volop pijn, vertwijfeling en wanhoop te beluisteren op de ep.

Toch klinkt in het afsluitende Almost there enig optimisme door, als het felbegeerde meisje dat gezocht werd weer opduikt: She came back in town! Wellicht komt dus toch nog alles goed. Sterker nog, Got to go klinkt met zijn wah-wahpedal zelfs opvallend vrolijk en funky. Het is het enige nummer waaraan franje is toegevoegd.

Evening Star heet deze ep. Maak er maar vijf sterren van.

Taveneer, Tales from The Lighthouse II: Evening Star