Nijmeegse Île de la Cité mist vooralsnog allure

De vergelijking met Parijs kan ons fonkelnieuwe stadseiland (nog) niet doorstaan. Daarvoor zijn de huizen niet statig genoeg. Ook de belofte van nieuwe natuur doet een beetje blasé aan. Op het ogenblik is het vooral zand wat we zien. Een zanddrempel verbindt het stadseiland met de dijk. Eronder zijn duikers geplaatst, zodat het Waalwater te allen tijde in de nevengeul stroomt. Pas als het water heel hoog stijgt, zal Veur-Lent echt een eiland zijn.

Toegegeven: het is nog geen Pont Neuf, maar mooi is zij wel. De Promenadebrug, ofwel de Lentloper zoals zij is gedoopt na een prijsvraag. Voor automobilisten is zij de enige toegangsweg naar Veur-Lent. Een stukje rechts van de brug is in de Tachtigjarige Oorlog fort Knodsenburg gebouwd. De fundamenten kwamen enkele jaren geleden bij opgravingen weer boven, alsmede een oud kanon. Zoals het gaat met historische vondsten in Nijmegen, zijn ze nooit lang te zien en zeker niet op de plek waar ze gevonden worden. Op de plek waar ooit fort Knodsenburg stond, stroomt nu water.

In tegenstelling tot het stedelijke Veur-Lent komt er aan de beide uiteinden van het Lentereiland ruimte voor de natuur. Daar is niets nieuws aan. Voordat de werkzaamheden begonnen, maakten de uiterwaarden ten westen van de spoorbrug al deel uit van het Natura 2000 gebied Uiterwaarden Waal. Het is maar de vraag of de vogels terugkeren als de bulldozers zijn vertrokken. Het gebied is tevens in beeld als evenemententerrein, dus echt rustig zal het er niet worden.

Op de bovenste betonnen richel van de zeshonderd meter lange Lentse warande prijkt een gedicht van de dichter des vaderlands Anne Vegter. Wie het gedicht in zijn geheel wil lezen, moet een lange adem hebben. Hier legt een betonwerker de laatste hand aan de laatste strofe uit het gedicht.
[…]„Zei je iets”
Je tekent een bed op het water
„Wacht je daar op me?”
We weten nog niet wanneer je een godensprong waagt.

Blijft de vraag of het echt nodig was, deze honderden miljoenen euro’s kostende operatie. Een alternatief en goedkoper plan van de in 2005 overleden professor Wybrand van Ellen werd in 2006 door Melanie Schultz van Haegen, destijds staatssecretaris, niet serieus genomen. Als de Tweede Kamer toen iets meer doorzettingsvermogen had getoond, had dat de sloop van ruim vijftig huizen voorkomen. Wie benieuwd is naar het oorspronkelijke plan van de Lentse Warande, kan het teruglezen in De Nijmeegse Stadskrant van mei 2006. Op de website van De Nijmeegse Stadskrant staat een link naar het artikel.

foto's: Rianne van der Waals

artikel mei 2006: Het gelijk van Lent - Beter voor het milieu en goedkoper