Betoverende transformatie van Nijmeegse poptempel

Het kan u haast niet zijn ontgaan: naast het Centraal Station is het nieuwe pand van poppodium Doornroosje verrezen. Het optreden van het Deense Asteroids Galaxy Tour, 11 november, vormde de perfecte aanleiding om de nieuwe locatie te testen.

Nieuwe jas zit als gegoten

Het voelt best vreemd, een beetje ongemakkelijk zelfs. Als popliefhebber wist je voorheen blindelings de weg te vinden naar Roosje. Het oude schoolgebouw, het smalle paadje, de met graffiti beschilderde toegangsdeuren, de zaal met links de plek voor de dj, rechts de toiletten en achterin de bar. En oh ja, bij de deur meestal twee medewerksters die je ticket knipten. Fast foward naar nu. Het nieuwe pand doet in niets aan het vorige denken. Of het moeten al de kleuren hoog op de gevel zijn, die vaag doen denken aan de graffitideuren.

Het interieur ademt professionaliteit, precies wat de gedreven directeur Toine Tax voor ogen heeft. Een hoog plafond, geluiddempende wanden om de erboven wonende studenten niet te storen tijdens het blokken, een cafégedeelte met een soort art-decoverlichting en met stoelen bekleed met posters van het oude Roosje plus een vrijwel glazen wand die uitzicht biedt op het stationsplein. De verlichting is wat aparts; een aaneengeregen keten van ouderwetse lampen met kapjes, die een prettig, helder licht laten schijnen. Het belangrijkste verschil echter met de oude locatie zijn de grotere zalen. Het nieuwe poppodium heeft er een voor elfhonderd en een voor vierhonderd bezoekers.

Zo’n radicale metamorfose heeft uiteraard invloed op de sfeer. Een positieve invloed wel te verstaan. De sfeer in het nieuwe Roosje is vergelijkbaar met die in de Effenaar in Eindhoven en Paradiso in Amsterdam. Overbodig te zeggen dat de echte muziekliefhebber zich hier meteen thuisvoelt.

Wat betreft de testcase: Asteroids Galaxy Tour, rond om de prettige verschijning Mette Lindberg, maakt psychedelische, dansbare popmuziek die uitermate geschikt is voor de kleine zaal. Die beschikt over een mooi, diep podium, een nieuwe mixtafel voor het geluid en een digitale tafel voor het licht. Kortom: over alle ingrediënten voor een ideale popervaring. Bij het eerste gehoor valt de geluidskwaliteit van het nieuwe Roosje op. De muziek klinkt als een klok in deze kleine zaal. Het volume is prettig, niet te hard, niet te zacht. De ietwat aparte, aan een blije baby denkende, stem van de blonde frontvrouw is goed naar voren gemixt met een prettige galm. In tegenstelling tot het oude Roosje, waar een klap op de bassdrums soms aanvoelde als een mokerslag, zijn de drums bescheiden afgesteld. Het geluid is uitstekend gebalanceerd, alleen Lindbergs kenmerkende vocalen springen eruit. Ook de lichtshow is er stukken op vooruitgegaan. En terwijl je vroeger nog wel eens op je drankje moest wachten, zorgen nu een man of zes vanaf twee aparte bargedeelten er snel voor dat je drankje klaarstaat. Een andere duidelijke verbetering: je kunt overal pinnen.

Naarmate de show vordert, gaat het publiek meer en meer op in de vrolijke, soms ook wat donkere, nummers. De bijvallen uit het publiek bij de hitjes ‘Heart attack’ en ‘The golden age’ toveren bij Lindberg een glimlach op het toch al vrolijke koppie. Na afloop staan de bandleden de fans te woord en delen ze handtekeningen uit in de hal. Is er dan helemaal geen kritiek op de nieuwe locatie? Toch wel, al is het futiel: het duurt wat lang bij de garderobe. Al met al mag directeur Toine Tax trots zijn op het nieuwste Nijmeegse popstulpje; Doornroosje is ontwaakt!