Dik Hout - Over de schutting

Stelt u zich eens voor: bij de verkiezingen voor de Tweede Kamer trekken de kopstukken van de lokale afdelingen massaal naar Den Haag om de verkiezingscampagnes van hun partijen publiekelijk en met veel tamtam te ondersteunen. Zij staan immers dicht bij de burgers en weten wat er leeft.

Een zot idee? Andersom gebeurt het namelijk wel. Nu is het maar de vraag of het momenteel verstandig is dat bijvoorbeeld de lokale PvdA pronkt met een bezoek van de Haagse kopstukken. Want de lokale afdelingen moeten steeds meer de ellende oplossen die hun landelijke partij aanricht.

Neem nou de nieuwe bijstandswet. Daarin is een verhuisplicht opgenomen voor het vinden van werk. Deze onzalige wet is bedacht door het sociale gezicht van de PvdA Jetta Klijnsma en komt tot stand met handgeklap van VVD en D66.

Had deze wet bestaan ten tijde van de mijnsluitingen, dan was Limburg nu een lege provincie. Een echte socialist stelt de mensen voorop en bedenkt een wet die bedrijven verplicht zich te vestigen daar waar veel werkloosheid is in plaats van arbeidskrachten te deporteren.

Zo'n verhuisplicht gaat totaal voorbij aan het vangnet van sociale banden die mensen in een wijk of stad hebben.

Daarnaast lost het niks op, want iedereen kan op zijn vingers natellen dat gemeenten hun uitkeringstrekkers nu gaan dumpen bij andere gemeenten in plaats van werk te creëren voor hen.

Baanlozen verworden zo tot moderne zigeuners met wie de overheid naar goeddunken kan sollen. Het is je reinste overheidsterreur die je eerder verwacht bij een land als Noord-Korea. Nog even en een baanloze stadsgenoot wordt verplicht te emigreren omdat er werk is in Timboektoe.

Ja, en dan is er nog de nieuwe opzet van de zorg, die de regering over de schutting van de gemeente gooit. Onder het voorwendsel dat de gemeente dichter bij de mensen staat en het dus beter kan regelen. Maar daarvoor wel veertig procent minder geld krijgt. Ook weer met het voorwendsel dat het effectiever kan doordat gemeenten dichter bij de burger staan. Je reinste kul, want zodra de ervaringsdeskundige gemeenten zeggen dat er juist méér geld nodig is, wil Den Haag daar niets van weten.

Om goedkoper te kunnen werken, besluiten gemeenten nu tot onderlinge samenwerkingsverbanden die zorg grootschalig inkopen dan wel uitbesteden. Waarmee de zorg weer verder van de burger komt te staan. Zij creëren daarmee op dit gebied een soort miniprovincies, terwijl Den Haag bezig is de huidige provincies op te heffen door ze samen te voegen.

Maar nu komt het: raadsleden uit de diverse steden hebben amper iets in te brengen bij zulke samenwerkingsverbanden tussen gemeenten. Zo ontstaat er gaandeweg een ontaarde democratie met een regentenstructuur waar nauwelijks democratisch grip op is.